احمدی‌نژاد دارای لحن و ادبیاتی است که رؤسای جمهور پیشین ایران از آن استفاده نمی‌کردند. کارشناسان حوزه سیاست و دیپلماسی استفاده از این ادبیات را صحیح نمی‌دانند. علاوه بر تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه نیز از طرز گفتار او انتقاد کرده‌است.

 

عدم تعامل وثبات در سیاست خارجی: یکی از مشکلات بزرگی که گریبانگیر ایران در طول این 8 سال بود عدم تعامل با کشورهای دیگر بود.احمدی نژاد با مطرح کردن مسائل غیر ضروری مانند هولوکاست باعث انزوای بین امللی ایران شد،ارتباط با کشورهای غیر موثر در سیاست بین الملل،تصمیمات غیرکارشناسی و خلق الساعه در عرصه بین الملل هم یکی دیگر از مشکلات عرصه خارجی بود،

قضیه دستگیری ملوانان انگلیسی و بدرقه آنها با کت شلوار و پسته،سفر او به دبی که نه تنها دستاوردی برای ایران نداشت بلکه بسیاری از کارشناسان آن را غیر ضروری می دانست ادعای بزرگ امارات کوچک درخصوص مالکیت بر سر جزایر ایرانی و تحریف نام خلیج‌فارس در دوران ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد پیش از هر زمان دیگری ادامه داشت و حتی رسیدگی به این موضوع بارها در دستور کار شورای همکاری خلیج‌فارس قرار گرفت و انگشت اتهام شورا را به بهانه‌های مختلف به سمت ایران نشانه می‌گرفت.

 

محمود احمدی‌نژاد در تمام سال‌های ریاست جمهوری‌اش و در مجموع هشت بار برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک مسافرت کرد. پس از نخستین سفر او بود که ماجرای هاله نور احمدی‌نژاد خبرساز شد و نیز در آخرین سفر او همراه بردن کاروانی ۱۲۰ نفره شامل پسر، عروس و مادر عروس احمدی‌نژاد انتقاداتی را بر انگیختد.در این سفرها و هنگام سخنرانی های وی نمایندگان بسیاری از کشورها سالن را ترک می کردند که این هم یکی از دستاوردهای دیپلماسی وی بود

احمدی نژاد از مرداد ۸۴ تا تیر ۹۲، به ۱۶ کشور آسیایی، ۱۲ کشور آفریقایی، ۷ کشور واقع در قاره آمریکا و ۵ کشور اروپایی سفر کرد.

 

سفر احمدی‌نژاد به کشورهای اروپایی شامل روسیه، دانمارک، ارمنستان، آذربایجان و ترکیه بوده است.

 

 

 

دولت اختلاس وام های چند هزار میلیاردی،رقم های نجومی.تا پیش از دولت وی امکان نداشت کسی بتواند فکر کند یک دکل نفتی گم شود!یا بتوان فکر کرد رییس ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی خودش مفسد اقتصادی باشد!

از نفت بر سفره مردم آوردن تا هدفمندی یارانه و مسکن مهر و تورم چهل درصدی و دلار 3800 تومانی.

 

وعده های احمدی نژاد را باید جزو زیباترین وعده های دانست که در طول تاریخ داده شده است

 

شعارهای او زیبا بود اما بعدها نشان داده شد که فقط شعار بوده است و مردمی که به امید پول نفت به او رای دادند نان 50 تومانی را باید پانصد تومان بخرند تا دیگر گول وعده های وی را نخورند.

 

اهالی تولید و صنعت و اقتصاد  که در 8 سال گذشته طعم تلخ رکود را چشیده اند و اکنون بسیاری از آن ها از گردونه رقابت ها حذف شده اند، همچنان و با گذشت بیش از 10 ماه از فعالیت دولت یازدهم و با وجود مشاهده نشانه های رونق اقتصادی و کاهش عمق رکود به دنبال تضمینی از سوی دولتمردان هستند تا یک بار دیگر به فعالیت های تولیدی خود بازگردند.

 

به گزارش ایران، پنج اقتصاددان برداشت خود را از سوگند رئیس جمهوری در جمع فعالان صنعت و معدن به عنوان تاکید بر اینکه دوره 84 تا 92 تکرار نخواهد شد، بیان کرده اند.

 

این استادان اقتصاد همچنین درخصوص چرایی این قسم نیز اظهار نظر کرده اند.

 

دیدگاه استادان اقتصادی

دکتر حسین راغفر: سال 84 تا 92 یک استثناست

 

شرایطی که در فاصله سال های 84 تا 92 در کشور رخ داد شرایط استثنایی است که در طول تاریخ کشور سابقه نداشته است. در این دوره اتفاقات منحصر بفردی در اقتصاد کشور افتاد که در این زمینه می توان به افزایش فساد و اتلاف منابع و برخوردهای دوگانه و غیرشفاف مسئولان دولتی در مواجهه با مردم اشاره کرد. به اعتقاد من این شرایط هیچگاه به اقتصاد کشور بازنمی گردد چرا که یک استثنا بود.

 

دکتر محمود جام ساز: دغدغه رئیس جمهوری حمایت از تولید است

آقای رئیس جمهوری با توجه به این که صنعت در رشد اقتصادی جایگاه و سهم بالایی دارد و رشد اقتصادی براساس بهبود صنایع افزایش می یابد دغدغه حمایت از تولید را داشته است و به همین دلیل قسم یادکرده است که وضعیت کنونی به وضع سال های 84 تا 92 بازنخواهد گشت. زیرا آن سال ها سال های سرکوب تولید و صنعت بود که باید در دوره جدید برای شکوفایی دوباره تولید تلاش کرد و امیدوار بود که برنامه های دولت یازدهم در این زمینه مثمر ثمر باشد و با حمایت از تولید رشد اقتصادی حاصل شود.

 

در دولت های نهم و دهم با وجود بی سابقه بودن درآمدهای نفتی نه تنها منابع به صورت بهینه در خدمت تولید قرار نگرفت بلکه با افزایش حجم دولت و بودجه های جاری با کسری بودجه نیز روبه رو شدیم و در این شرایط دولت مجبور به استقراض از بانک مرکزی شد که نتیجه آن جز رشد پایه پولی، نقدینگی و تورم نبود.

 

دکتر علی دینی: سیاست های شتابزده گذشته تکرار نمی شود

منظور رئیس جمهوری از شرایط سال های 84 تا 92 سیاست های بدون پشتوانه ای است که در دولت قبل اجرایی شد. از جمله این سیاست ها طرح بنگاه های زودبازده بود که هدفش اشتغالزایی در کوتاه مدت بود ولی به دلیل کارشناسی نبودن طرح موجب تزریق نقدینگی شدیدی در جامعه شد بدون این که گشایشی حاصل شود.

 

علاوه براین باعث افزایش مطالبات معوق بانکی و طرح های نیمه تمام شد. همچنین طرح مسکن مهر نیز یکی از طرح های غیرکارشناسی بود که با یک ظرفیت بسیار بالا شروع ولی در ادامه با مشکل کمبود نقدینگی و جانمایی مواجه شد.

 

دکتر ابراهیم رزاقی: در 25 سال اخیر الگوی اقتصادی تغییر نکره است

در 25 سال اخیر یعنی پس از پایان جنگ تحمیلی تاکنون تمام دولت ها سیاست واحدی داشته اند. و در واقع الگوی صندوق بین المللی پول را مانند 155 کشور دیگر اجرا کرده اند. البته دوره 84 تا 92 در مقایسه با گذشته شاخص تر است.

 

برای مثال میزان واردات در این دوره به اوج خود یعنی 560 میلیارد دلار رسید. علاوه براین به دلیل ارزانی ارز واردات تشدید شد و تولید داخل صدمه دید. همچنین در این دوره وام های کلانی به بخش خصوصی پرداخت شد که ریشه فسادهای اخیر هم در آنجاست. هم اکنون حجم نقدینگی کشور به 600 هزار میلیارد تومان می رسد که اگر این رقم در خدمت تولید قرار می گرفت اکنون یک کشور صنعتی بودیم ولی متأسفانه این پول صرف فعالیت های دلالی می شود.

 

دکتر محمدخوش چهره: دستاویزی برای تحریم داده نمی شود

اشاره رئیس جمهوری درباره این که سال های 84 تا 92 بازنمی گردد می تواند چند معناداشته باشد. ممکن است نظر رئیس جمهوری درباره پدیده های منحصربفردی باشد که در عرصه اقتصاد ایجاد شد. همچنین می تواند به سیاست خارجی کشور و منطقی شدن آن اشاره داشته باشد. به این معنا که با تغییر و منطقی شدن سیاست خارجی دیگر به نظام سلطه فرصتی که در 8 سال گذشته داده شد تا ایران را تحت تحریم قرار دهند داده نخواهد شد و این دستاویز به کشورهای غربی داده نمی شود.

.

 

فاصله سال های 84 تا 92 یعنی در دوره دولت های نهم و دهم تولیدکنندگان بیشترین آسیب را از ناحیه سیاست های خاص این دولت ها و نحوه تصمیم گیری ها متحمل شده اند و اکنون با تغییر شرایط و روی کار آمدن دولت یازدهم هنوز نگرانی آن ها از بازگشت به آن شرایط شکننده از بین نرفته است. شاید بتوان گفت عمده ترین خسارتی که کشور در این دوران متحمل شد، فرار اعتماد از حوزه اقتصاد است که علاوه بر هراس سرمایه گذاران داخلی و خارجی، تولید کننده های داخلی را نیز در تداوم کار دچار تردید کرده است. در این شرایط فعالان اقتصادی که در طول 8 سال گذشته نامهربانی های بسیاری از سوی دولت دیده اند به تضمینی واقعی نیاز دارند. سؤالی که اکنون در ذهن اغلب آن ها وجود دارد این است که آیا رفته رفته شرایط به سال های قبل بازمی گردد و تولید و تولید کننده را تحت فشار به نابودی نزدیک می کند؟

 

 

بازنشسته شدن استادان، احضار فعالان دانشجویی به کمیته‌های انضباطی،ستاره کردن دانشجو ها و در مواردی اخراج آنان، تنش و اعتراضات گسترده دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف، از تحولات مهم دوره وی در دانشگاه‌ها بود.

 

محمود احمدی‌نژاد در روز ۲۱ آذر ۱۳۸۵ برای سخنرانی در دانشگاه امیر کبیر حضور یافت که با استقبال عده از دانشجویان و اعتراض شدید تعدادی دیگر از دانشجویان مواجه شد. معترضین در این تجمع شعارهایی علیه اقدامات محمود احمدی‌نژاد و وزیر آموزش عالی داده عکس احمدی‌نژاد را آتش زدند.

 

احمدی‌نژاد در واکنش به آتش‌زدن عکس وی در هنگام سخنرانی، خطاب به دانشجویان گفت: «اگر هزار بار هم بسوزیم، عقب‌نشینی نمی‌کنیم.» مدتی بعد، احمدی‌نژاد در مطلبی تحت عنوان «آزادی» که در وبلاگ خود منتشر کرد، با اشاره به مراسم دانشگاه امیرکبیر از این ماجرا به عنوان جلوه‌ای از آزادی در ایران یاد کرد و گفت که از اهانت تعدادی از دانشجویان ناراحت نشده‌است.

 

 

وی پیش و پس از پیروزی، بارها خود را از حامیان آزادیهای اجتماعی معرفی کرده و گفت هنگامیکه رقبای چپگرایش در سالهای اول انقلاب با جوانان برخورد می‌کرده‌اند وی با آنان مخالفت می‌کرده:«همین آقایان مینی‌بوس سر خیابانهای تهران می‌گذاشتند و سرباز می‌گذاشتند که آرایش‌های خانمهای مردم را کنترل کنند و هر کدام غلیظ بود، سوار مینی بوس کنند و ما معترض بودیم که اینها خلاف شرع است. حق ندارید با مردم اینگونه برخورد کنید، اینها مردم ما هستند». پس از بحث‌های مطرح شده راجع به طرح ارتقای امنیت اجتماعی فرمانده نیروی انتظامی عنوان کرد اختیار تعیین نوع پوشش مردم در طرح ابلاغی توسط احمدی‌نژاد به پلیس داده شده‌است و او در جریان جزئیات این طرح هم بوده‌است..